Με τον όρο κήλη περιγράφεται η προβολή ενός εσωτερικού σπλάχνου μέσα από μία τρύπα από το μυϊκό κοιλιακό τοίχωμα.
Δύο μορφές κήλης αρκετά συχνές, οι οποίες αν παραμεληθούν μπορεί να προκαλέσουν επιπλοκές είναι η βουβωνοκήλη και η ομφαλοκήλη.
Βουβωνοκήλη
Η βουβωνοκήλη διαχωρίζεται σε ευθεία και λοξή και ο γιατρός μετά από κλινική εξέταση θα διευκρινίσει ποια είναι η περίπτωσή σας. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να συνυπάρχει και μηροκήλη, δυσκολεύοντας την κατάσταση.
Οι ασθενείς αρχικά παρουσιάζουν ένα εξόγκωμα στην βουβωνική χώρα το οποίο αρχικά είναι πολύ μικρό και προβάλλει μόνο όταν αυξάνεται η πίεση στην περιοχή. Παράλληλα ο ασθενής μπορεί να βιώνει συμπτώματα όπως αίσθημα βάρους, κάψιμο ή απλά πόνο.
Η διάγνωση γίνεται από τον γενικό χειρουργό, ο οποίος βάσει συμπτωμάτων και μετά από την μελέτη του ιστορικού του κάθε ασθενούς προβαίνει σε κλινική εξέταση και αν τα αποτελέσματα δεν είναι ικανοποιητικά, γίνεται μαγνητική τομογραφία ή υπέρηχος.
Συνήθως το χειρουργείο που επιλέγεται είναι το ανοιχτό κλασικό χειρουργείο ή η λαπαροσκόπηση. Η τελευταία επιλέγεται στις περισσότερες των περιπτώσεων, αφού προσφέρει πλήθος πλεονεκτημάτων όπως η άμεση επιστροφή του ασθενούς στο σπίτι του.
Ομφαλοκήλη
Ο ομφαλός είναι ένα εκ γενετής ευαίσθητο σημείο, λόγω των αγγείων που το διαπερνούν. Από την διόγκωσή του μπορεί να προκληθούν κοιλιακή δυσφορία και ήπιος πόνος ανάλογα με την πίεση που ασκείται. Σε γενικές γραμμές η ομφαλοκήλη μπορεί να πιεστεί προς τα μέσα με το δάχτυλο και να εξαφανιστεί. Είναι δηλαδή ανατάξιμη.
Για τη διάγνωση της ομφαλοκήλης απαιτείται πραγματοποιείται κλινική εξέταση και να τα αποτελέσματα είναι φτωχά ο ασθενής κάνει επιτόπου μαγνητική.
Η μόνη θεραπεία για αυτήν την κήλη είναι χειρουργική. Η εφαρμογή πλεγμάτων είναι μία επιλογή αλλιώς η λαπαροσκοπική επέμβαση με τα πολλά πλεονεκτήματα, τόσο για τον χειρουργό όσο και για τον ασθενή.
Δρ. Περικλής. Σ. Χρυσοχέρης
Γενικός Χειρουργός
