Οι σημερινές προσεγγίσεις για να καθορίσουμε αν κάποιος έχει αυτισμό ή όχι δεν είναι ιδιαίτερα φιλικές προς τα παιδιά, όπως σημειώνει ο Mehrshad Sadria, μεταπτυχιακός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Waterloo του Καναδά. Έτσι, ο Sadria και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να αναζητήσουν εναλλακτικούς τρόπους διάγνωσης του αυτισμού σε μικρές ηλικίες.

Μια έγκαιρη διάγνωση, εξηγούν οι ερευνητές, θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να προσδιορίσουν μεθόδους αντιμετώπισης των συμπτωμάτων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ψυχική τους ευεξία από μικρές ηλικίες και αυτό θα μπορούσε να διασφαλίσει μια καλύτερη ποιότητα ζωής

«Η μέθοδός μας επιτρέπει η διάγνωση να γίνεται πιο εύκολη και με λιγότερες πιθανότητες λάθους. Η νέα τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά πιστεύουμε ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική για τα παιδιά», προσθέτει ο Sadria. Οι ερευνητές εξηγούν πώς κατάφεραν να φτάσουν σε μια καλύτερη διαγνωστική μέθοδο δημοσιεύοντας τα αποτελέσματά τους στο επιστημονικό περιοδικό Computers in Biology and Medicine.

Η σημασία του βλέμματος

Οι επιστήμονες εξηγούν ότι έφτασαν σε έναν νέο τύπο διαγνωστικής μεθόδου βασισμένοι σε συγκεκριμένα σημεία που εμφανίζονται τυπικά στα αυτιστικά παιδιά. Πιο συγκεκριμένα, οι αυτιστικοί φαίνεται να αξιολογούν τα πρόσωπα των άλλων με έναν πολύ διακριτό τρόπο.

«Η εμφανής προσοχή με την οποία το βλέμμα των αυτιστικών παιδιών προσανατολίζεται και κατευθύνεται στα πρόσωπα, όπως επίσης και οι τρόποι με τους οποίους εξερευνούν οπτικά τους άλλους και ερμηνεύουν τις πληροφορίες ενός βλέμματος, φαίνεται να ξεχωρίζουν από των άλΞεκινώντας από αυτό το στοιχείο, οι ερευνητές πίστευαν ότι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτό το συγκεκριμένο τρόπο αξιολόγησης προσώπου για να εντοπίσουν χαρακτηριστικά του αυτισμού από νωρίς. Για να καταφέρουν όμως να διαμορφώσουν αυτή τη μέθοδο επακριβώς, οι ερευνητές εργάστηκαν με μια ομάδα 17 αυτιστικών παιδιών (με μέσο όρο ηλικίας τα 5.5 χρόνια) και 23 νευροτυπικών παιδιών (με μέσο όρο ηλικίας τα 4.7 χρόνια).

Η ομάδα έδειξε σε κάθε παιδί 44 φωτογραφίες με διαφορετικά πρόσωπα και η οθόνη την οποία κοιτούσαν ιχνηλατούσε τις κινήσεις των ματιών. Μπορούσαν λοιπόν να εντοπίσουν πού βρισκόταν κάθε στιγμή η εστίαση.

Οι ερευνητές συμπέραναν ότι σε σύγκριση με τα νευροτυπικά παιδιά, τα αυτιστικά που λάμβαναν μέρος στην έρευνα περνούσαν πολύ χρόνο μελετώντας το στόμα και σημαντικά λιγότερο κοιτώντας στα μάτια. Επίσης, προσδιόρισαν πόσο γρήγορα το βλέμμα άλλαζε σημεία ενδιαφέροντος.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ως μέθοδος αξιολόγησης των χαρακτηριστικών του αυτισμού, το «τεστ βλέμματος» θα είναι λιγότερο στρεσογόνο για ένα μικρό παιδί από την τωρινή διαγνωστική διαδικασία. «Είναι ευκολότερο για τα παιδιά να κοιτούν απλά κάτι, όπως το πρόσωπο ενός σκύλου, από το να συμπληρώνουν ερωτηματολόγια ή να αξιολογούνται από έναν ψυχολόγο.

Επίσης, μια δυσκολία την οποία αντιμετωπίζουν πολλοί ψυχολόγοι είναι ότι μερικές φορές οι συμπεριφορές επιδεινώνονται με τον καιρό, έτσι το παιδί μπορεί να μην επιδείξει σημάδια αυτισμού, αλλά λίγα χρόνια αργότερα, να εμφανιστεί σε έντονο βαθμό. Η νέα αυτή διαγνωστική μέθοδος είναι πιο αξιόπιστη από τα παραδοσιακά τεστ.

Πηγή: enallaktikidrasi.gr