Ο χαιρετισμός του υπουργού Υγείας, Ανδρέα Ξανθού στην κοπή πίτας της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας
- Με σταθερά βήματα βγαίνουμε από την κρίση και τη σκληρή λιτότητα. «Επουλώνουμε πληγές» και προχωρούμε σε μία πιο βιώσιμη προοπτική για την οικονομία και την κοινωνία. Παρά τους κλυδωνισμούς και την πολιτική ρευστότητα που προκάλεσε η διευθέτηση μιας κρίσιμης εκκρεμότητας σε ένα εθνικό θέμα, το πολιτικό σκηνικό αναδιατάσσεται και ευνοούνται προγραμματικές συγκλίσεις και αντιπαραθέσεις στη βάση διαφορετικών πολιτικών σχεδίων.
- Νέο περιβάλλον- νέες δυνατότητες και στο χώρο του φαρμάκου όπου το τοπίο αλλάζει σιγά- σιγά, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που δημιουργούν οι χαμηλοί κλειστοί προϋπολογισμοί.
- Αυτό το νέο τοπίο στη φαρμακευτική πολιτική διαμορφώνουν
α) η διαφάνεια και η ισονομία στις τιμολογήσεις χωρίς «διαμεσολαβήσεις»
β) οι μηχανισμοί HTA και διαπραγμάτευσης
γ) τα σύγχρονα πρωτόκολλα
δ) η εκπόνηση μητρώων ασθενών
ε) η δημοσιοποίηση δεδομένων από τη συνεργασία των φαρμακευτικών εταιρειών με τις ιατρικές εταιρείες και τους γιατρούς στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης ιατρικής εκπαίδευσης
στ) η κανονικότητα στις πληρωμές/ δημοσιονομική εξυγίανση ΕΟΠΥΥ και νοσοκομείων.
- Υπάρχει όμως και ένα πραγματικό πρόβλημα που επιβαρύνει τον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας, ιδιαίτερα της εγχώριας: η συνεχιζόμενη υπέρβαση της δαπάνης με συνέπεια τις αυξανόμενες επιστροφές (clawback και rebate). Η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα είναι δύσκολη. Ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις στο χώρο του φαρμάκου που είναι διεθνώς υπό ανασύνθεση και μετασχηματισμό εξαιτίας της δυσκολίας να βρεθεί ισορροπία ανάμεσα στο δικαίωμα στην πρόσβαση, στις προσιτές τιμές και στην ανάγκη ενθάρρυνσης της έρευνας/ καινοτομίας και του εταιρικού κέρδους.
- Η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία αποτελεί προνομιακό πεδίο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
- Υπάρχει καθολική πολιτική συναίνεση στην ανάγκη στήριξης μιας παραγωγικής δραστηριότητας υψηλής προστιθέμενης αξίας στην οικονομία και στο ΑΕΠ.
- Στο νέο «μείγμα» φαρμακευτικής πολιτικής δημιουργούνται συνθήκες για ένα πιο προβλέψιμο, σταθερό και βιώσιμο περιβάλλον για το εγχωρίως παραγόμενο φάρμακο. Πιο συγκεκριμένα:
α) γίνεται 1 ανατιμολόγηση τον χρόνο
β) υπάρχει όριο στη μείωση των τιμών
γ) δόθηκαν οικονομικά κίνητρα στους χρόνιους ασθενείς για την αγορά γενοσήμων
δ) άλλαξε η βάση τιμών αναφοράς
δ) αντιμετωπίστηκαν στρεβλώσεις της μνημονιακής περιόδου
ε) γίνεται δικαιότερη κατανομή του claw back με το συνυπολογισμό της «ανάπτυξης» (growth) 75%-25%)
- Τέλος, έχουμε προωθήσει «εργαλεία» θεσμικού διαλόγου (κοινωνικού και πολιτικού). Αν πραγματικά υπάρχει ωριμότητα και σοβαρότητα στο πολιτικό σύστημα μπορούμε να βρούμε τις κρίσιμες συναινέσεις.
