Μια σημαντική εξέλιξη στο πεδίο της υγείας διεθνώς πρόκειται να συμβεί το επόμενο έτος: o Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) θα αναγνωρίσει επίσημα την Παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική (ΠΚΙ), κάτι που πιθανότατα θα αλλάξει καθοριστικά την ιατρική σε όλον τον κόσμο τα επόμενα χρόνια
Οι ουκ ολίγοι επικριτές της ΠΚΙ τη θεωρούν αντιεπιστημονική, μη υποστηριζόμενη από κλινικές μελέτες και μερικές φορές επικίνδυνη για τους ασθενείς
Μια σημαντική εξέλιξη στο πεδίο της υγείας διεθνώς πρόκειται να συμβεί το επόμενο έτος: o Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) θα αναγνωρίσει επίσημα την Παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική (ΠΚΙ), κάτι που πιθανότατα θα αλλάξει καθοριστικά την ιατρική σε όλον τον κόσμο τα επόμενα χρόνια.
Το κυρίαρχο όργανο του ΠΟΥ, η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας, που θα συνέλθει το 2019, θα υιοθετήσει την 11η έκδοση της διεθνούς «Βίβλου» για την υγεία σε όλον τον κόσμο, της «Διεθνούς Στατιστικής Ταξινόμησης των Ασθενειών και Σχετικών Προβλημάτων Υγείας» (ICD-11). Πρώτη φορά αυτή η έκδοση θα περιλαμβάνει λεπτομέρειες για τις κατά τόπους παραδοσιακές ιατρικές, και ιδίως για την κινεζική, που είναι η πιο διαδεδομένη.
Η εν λόγω έκδοση, που έχει μεγάλη διεθνή απήχηση ως οδηγός και σημείο αναφοράς για τους επαγγελματίες της υγείας, ταξινομεί χιλιάδες ασθένειες και διαγνώσεις, θέτοντας την ιατρική «ατζέντα» στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Επηρεάζει καθοριστικά το πώς οι γιατροί κάνουν διαγνώσεις, αν και πώς οι ασφαλιστικές εταιρείες ασφαλίζουν τους ασθενείς, πώς και πού οι επιδημιολόγοι διεξάγουν τις έρευνές τους, πώς οι ειδικοί ερμηνεύουν τις στατιστικές της θνησιμότητας κ.ά.
Το κεφάλαιο 26 της νέας έκδοσης θα περιέχει το πρώτο σύστημα ταξινόμησης για την παραδοσιακή ιατρική, κάτι που αναμένεται να έχει σημαντική επίδραση διεθνώς. Απλώς και μόνο η συμπερίληψη της κινεζικής και λοιπής παραδοσιακής ιατρικής στο πιο επίσημο κείμενο-μπούσουλα του ΠΟΥ θα προσδώσει μια αύρα καταξίωσης στην εναλλακτική ιατρική και θα επιταχύνει την αποδοχή και εξάπλωσή της διεθνώς, ώστε τελικά να αποτελέσει ένα αποδεκτό και όχι «αιρετικό» τμήμα στο παγκόσμιο σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας.
Το κατά πόσον αυτό είναι καλό ή όχι εξαρτάται από το ποιος κρίνει. Για τους ηγέτες της Κίνας, αποτελεί θαυμάσιο νέο, καθώς η πανάρχαια ιατρική της χώρας θα κερδίσει έδαφος διεθνώς. Ο ιστορικός κομμουνιστής ηγέτης της Κίνας, ο Μάο, δεν πίστευε ιδιαίτερα στην ΠΚΙ, αλλά τη θεωρούσε χρήσιμη για τους απομακρυσμένους και λιγότερο αναπτυγμένους κατοίκους της χώρας του. Ο σημερινός πρόεδρος, Σι, είναι φανατικός υποστηρικτής της ΠΚΙ, στο πλαίσιο της ευρύτερης εθνικής στρατηγικής για ανάδειξη της Κίνας σε νέα παγκόσμια ηγέτιδα δύναμη.
Εδώ και λίγα χρόνια, η κινεζική ηγεσία κάνει ό,τι μπορεί για να προβάλει την ΠΚΙ στη διεθνή σκηνή. Ήδη ο ιατρικός τουρισμός προς την Κίνα ανθεί, καθώς διάφορα κέντρα ΠΚΙ στη χώρα προσελκύουν κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες ξένους (κυρίως Ρώσους), που θέλουν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό από τη δυτική ιατρική. Η Κίνα έχει μάλιστα ανοίξει κατά την τελευταία τριετία τέτοια κέντρα ΠΚΙ σε πάνω από 20 πόλεις, μεταξύ άλλων στη Βαρκελώνη, στη Βουδαπέστη και στο Ντουμπάι.
Μια λειτουργία αυτών των κέντρων είναι να ενισχύουν τη ζήτηση από άλλες χώρες για να εισάγουν παραδοσιακά κινεζικά φάρμακα. Κάπως έτσι, οι διεθνείς πωλήσεις κινεζικών βοτάνων και άλλων προϊόντων ΠΚΙ αυξήθηκαν κατά 54% μεταξύ 2016-2017.
Ο ΠΟΥ βλέπει με θετικό μάτι τις παραδοσιακές ιατρικές όπως η κινεζική, επειδή θεωρεί ότι αυτές συμβάλλουν, ώστε να υπάρξει καθολική ιατρική κάλυψη του παγκόσμιου πληθυσμού, με το σκεπτικό ότι τα κινεζικά και άλλα παραδοσιακά φάρμακα είναι φθηνότερα και πιο προσιτά σε αρκετές χώρες (αν και όχι σε όλες).
Οι φόβοι του «άπιστου Θωμά» της Δύσης
Όμως, καθόλου δεν έχουν εξίσου ευμενή άποψη πολλοί Δυτικοί γιατροί και εν γένει επιστήμονες του βιοϊατρικού τομέα, οι οποίοι μάλλον βλέπουν με βαθιά ανησυχία την κινεζική ιατρική να «σηκώνει κεφάλι» και να «μπαίνει στα χωράφια» τους. Οι ουκ ολίγοι επικριτές της ΠΚΙ τη θεωρούν αντιεπιστημονική, μη υποστηριζόμενη από κλινικές μελέτες και μερικές φορές επικίνδυνη για τους ασθενείς. Μεταξύ άλλων, επισημαίνουν ότι η αρμόδια κινεζική εποπτική αρχή για τα φάρμακα λαμβάνει κάθε χρόνο πάνω από 230.000 αναφορές για παρενέργειες εναλλακτικών φαρμάκων της ΠΚΙ.
Με δεδομένες τις πολλές αμφιβολίες για την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της ΠΚΙ, αρκετοί ειδικοί αναρωτιούνται γιατί ο ΠΟΥ σπεύδει να υποστηρίξει τέτοιες ιατρικές πρακτικές. Όπως είπε στο Nature ένας από τους σκεπτικιστές, ο ομότιμος καθηγητής ανοσολογίας του Κολεγίου Ιατρικής Baylor του Τέξας, «κάποια στιγμή ο καθένας θα ρωτήσει: μα γιατί ο ΠΟΥ αφήνει τους ανθρώπους να αρρωστήσουν;»
Η ΠΚΙ βασίζεται θεωρητικά στην έννοια του «τσι», της ζωτικής ενέργειας που υποτίθεται ότι ρέει μέσα στο σώμα κατά μήκος καναλιών (των «μεσημβρινών»). Η αποκατάσταση της ομαλής ροής του «τσι» (π.χ., με το βελονισμό σε κατάλληλα σημεία του δέρματος) θεωρείται ότι βοηθά στην επαναφορά της υγείας. Από την άλλη, μια σειρά από παραδοσιακά βότανα υποτίθεται ότι επαναφέρουν την ισορροπία ανάμεσα τις δύο βασικές δυνάμεις του «γιν» και του «γιανγκ».
Η δυτική ιατρική αναζητά σαφείς αιτίες για τις αρρώστιες και εφαρμόζει φαρμακευτικές, γονιδιακές και άλλες θεραπείες, μόνο εφόσον αυτές έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία μέσω κλινικών μελετών τυχαιοποιημένων και ελεγχόμενων (π.χ., με εικονικό φάρμακο ή πλασίμπο). Από την άλλη, η ΠΚΙ δεν θεωρεί ότι είναι δυνατόν να εξαχθούν συμπεράσματα από μελέτες σε ομάδες ασθενών, αλλά θέτει το πρόβλημα της υγείας και της αρρώστιας σε εξατομικευμένη βάση, ενώ δεν έχει καμιά ιδιαίτερη αγάπη στις κλινικές μελέτες.
Τα φάρμακά της δεν περιορίζονται σε μια δραστική ουσία (όπως συμβαίνει συχνά με τα δυτικά), αλλά περιέχουν ένα μίγμα δεκάδων ουσιών, οπότε ο μηχανισμός της θεραπείας είναι δύσκολο έως αδύνατο να εξειδικευτεί.
Πάντως, οι δύο ιατρικές «σχολές» βρίσκονται εδώ και καιρό σε φάση αλληλεπίδρασης. Κατεστημένοι φορείς όπως τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει μονάδες για τη μελέτη των παραδοσιακών ιατρικών πρακτικών και φαρμάκων, ενώ οι ειδικοί στην ΠΚΙ ολοένα και συχνότερα δέχονται να κάνουν κλινικές μελέτες, για να αποδείξουν ότι τα φάρμακα και οι πρακτικές τους (π.χ., ο βελονισμός) όντως «δουλεύουν».
Η παραδοσιακή πανσπερμία που τυποποιήθηκε (δύσκολα)
Επιπλέον, έχουν δεχτεί να προχωρήσουν σε εκσυγχρονισμό και τυποποίηση της ΠΚΙ, κάτι που τους διευκόλυνε να κερδίσουν τη «σφραγίδα» της έγκρισης του ΠΟΥ. Και αυτή η τυποποίηση δεν υπήρξε εύκολη υπόθεση. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές, πρακτικές και ορολογίες της ΠΚΙ στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα και σε άλλες ασιατικές χώρες. Το 2004 ξεκίνησε στο Πεκίνο μια μαραθώνια προσπάθεια να κάτσουν σε ένα τραπέζι αντιπρόσωποι από πολλές χώρες της Ασίας, με συντονιστή έναν κινέζο ειδικό, ώστε να καταλήξουν σε ένα κοινά αποδεκτό σύστημα ΠΚΙ.
Έπειτα από πολύχρονες διαβουλεύσεις και διαφωνίες (του τύπου «πρέπει η βελόνα να μπήγεται σε αυτό το σημείο ή λίγο παραδίπλα;»), τελικά δημιουργήθηκε ένας κατάλογος 3.106 όρων της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής, οι οποίοι στη συνέχεια μεταφράστηκαν στα αγγλικά – ένα εργαλείο-κλειδί για την αποδοχή από τον ΠΟΥ και για τη διεθνή πλέον εξάπλωση της ΠΚΙ.
Οι νέες οδηγίες του ΠΟΥ (το κεφάλαιο 26 της νέας έκδοσης της «Βίβλου» του) αναμένεται να υιοθετηθεί από όλα τα κράτη-μέλη του έως το 2022. Κάπως έτσι, στο μέλλον π.χ. ένας διαβητικός που θέλει να καταφύγει στην ΠΚΙ θα γνωρίζει και πιο επίσημα ότι μπορεί να δοκιμάσει βελονισμό, βότανα, κάψιμο βοτάνων κοντά στο δέρμα του, τσάι από σπανάκι, σέλινο και σόγια κ.ά. Πρώτη φορά στην ιατρική ιστορία, όροι όπως «ανεπάρκεια του τσι στη σπλήνα» θα εισαχθούν στην επίσημη ιατρική ορολογία.
Πολλοί Δυτικοί φυσιολόγοι και γιατροί έχουν φρίξει, καθώς, όπως λένε, δεν έχουν βρει την παραμικρή ένδειξη ότι πράγματι υπάρχουν στο σώμα το «τσι» και οι «μεσημβρινοί» ή ότι η ΠΚΙ φέρνει ουσιαστικά αποτελέσματα, πέρα από το φαινόμενο της αυθυποβολής και του «πλασίμπο».
Προς το παρόν, είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι περιπτώσεις κινεζικών θεραπειών με βότανα που έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικές σε τυχαιοποιημένες και ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές. Ίσως η πιο γνωστή περίπτωση είναι η αρτεμισινίνη, που απομονώθηκε από ερευνητές της Ακαδημίας Παραδοσιακής Κινεζικής Ιατρικής στο Πεκίνο και η οποία θεωρείται πλέον μια ισχυρή θεραπεία για την ελονοσία. Η χημικός Γιουγιού Του, που την ανακάλυψε, κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας/Ιατρικής 2015.
Αλλά τέτοιες περιπτώσεις, προς το παρόν, αποτελούν εξαίρεση. Ο πιο επίσημος φορέας, το Εθνικό Κέντρο Συμπληρωματικής και Ολιστικής Υγείας των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ, έχει συμπεράνει ότι «για τις περισσότερες παθήσεις δεν υπάρχει επαρκής αξιόπιστη επιστημονική απόδειξη, για να γνωρίζουμε αν οι μέθοδοι της ΠΚΙ όντως έχουν αποτέλεσμα στις παθήσεις για τις οποίες χρησιμοποιούνται».
Πηγή : in.gr
