Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των συμμετεχόντων σε αγώνες δρόμου και μαραθωνίους στην Ελλάδα έχει αυξηθεί εντυπωσιακά, με περισσότερους από 100.000 δρομείς να λαμβάνουν μέρος κάθε χρόνο. Η έντονη προπόνηση, οι μακρές αποστάσεις και η συνεχής καταπόνηση των μυών οδηγούν συχνά σε μικροτραυματισμούς, φλεγμονές και πόνο που επηρεάζουν την απόδοση και την αποκατάσταση.
Κατά τη διάρκεια ενός μαραθωνίου, οι μύες των κάτω άκρων εκτελούν πάνω από 25.000 επαναλαμβανόμενες συσπάσεις, προκαλώντας μικρορήξεις στις μυϊκές ίνες και ενεργοποιώντας τη φλεγμονώδη απόκριση του οργανισμού. Η φλεγμονή είναι φυσιολογική διαδικασία επούλωσης, ωστόσο όταν διαρκεί περισσότερο, μπορεί να προκαλέσει οίδημα, πόνο και δυσκαμψία. Ο καθυστερημένος μυϊκός πόνος (DOMS) εμφανίζεται συνήθως 24–72 ώρες μετά την άσκηση και αποτελεί σύνηθες φαινόμενο στους δρομείς μεγάλων αποστάσεων, ιδιαίτερα σε όσους αυξάνουν απότομα την ένταση ή τη διάρκεια της προπόνησης.
Οι δρομείς παρουσιάζουν συχνά θλάσεις, τενοντοπάθειες και σύνδρομα υπέρχρησης, όπως το σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας. Οι καταστάσεις αυτές οφείλονται σε επαναλαμβανόμενη μηχανική φόρτιση και μυϊκή κόπωση, ενώ η φλεγμονώδης αντίδραση που ακολουθεί οδηγεί σε συσσώρευση προσταγλανδινών (PGE₂), με αποτέλεσμα τον πόνο και το οίδημα.
Η διαχείριση του πόνου και της φλεγμονής μετά από έντονη άσκηση είναι σημαντική, καθώς συμβάλλει όχι μόνο στην ταχύτερη αποκατάσταση αλλά και στην πρόληψη νέων τραυματισμών. Η ιβουπροφαίνη, ένα από τα πλέον μελετημένα αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά φάρμακα, δρα αναστέλλοντας τα ένζυμα που ευθύνονται για την παραγωγή προσταγλανδινών — ουσιών που προκαλούν πόνο και οίδημα στους καταπονημένους μυς.
